Oświadczenie woli osoby fizycznej w sprawach cywilnych


Oświadczenie woli – w rozumieniu prawa cywilnego jest to takie zachowanie się podmiotów prawa cywilnego, które w sposób dostateczny ujawniają wolę tych osób do powstania, zmiany lub wygaśnięcia stosunku prawnego.

To zachowanie się musi spełniać warunki:

  1. musi być zrozumiałe – ujawnione w taki sposób, aby można było ustalić sens tego zachowania.
  • uzewnętrznienie musi być ukazane w sposób wyraźny (np. za pomocą pisma) lub innych znaków, które możemy uważać za zachowanie się (np. przytaknięcie, podanie ręki).
  • oświadczenie może być ujawnione w sposób dorozumiany [per facta concludentia] – podmiot praw cywilnego w sposób wyraźny go nie złożył ale na podstawie czynności towarzyszących oświadczeniu można przyjąć, że je złożył, np.
  • w pewnych wypadkach jeżeli osoba miała możliwość nie przyjąć oferty sprzedaży, a milczała to możemy przyjąć, że zawarła oświadczenie woli o sprzedaży
  • przystąpienie do wykonania umowy
  1. musi być swobodne – wolne od przymusu fizycznego [vis absoluta] i psychicznego [vis compulsiva], którym najczęściej jest groźba
  2. musi być złożone na serio – przemyślane działanie, nie dla zabawy

Oświadczenie woli może być

  1. skierowane do innej osoby (testament)
  2. niekierowane do innej osoby (oferta zawarcia umowy o roboty budowlane)

Oświadczenie skierowane do innej osoby dzielimy na:

  1. skierowane do określonego adresata
  2. niekierowane do określonego adresata (nieoznaczony adresat – ad iniestam persanam)

art. 60 – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianyskładanie oświadczenia wolich, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, w tym również przez ujawnienie tej woli w postaci elektronicznej (oświadczenie woli).

art. 61§1 – oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej.

Gdy oświadczenie nie jest skierowane do adresata, uważa się za złożone / ujawnione z chwilą wypowiedzenia / napisania → chwila złożenia już powoduje, że jest ona skuteczna.

§2 – oświadczenie woli wyrażone w postaci elektronicznej jest złożone innej osobie z chwilą, gdy wprowadzono je do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, żeby osoba ta mogła zapoznać się z jego treścią.

Oświadczenie woli wiąże się z czynnością prawną (to pojęcie jest szersze):

To stan faktyczny, który obejmuje co najmniej 1 oświadczenie woli stanowiące uzewnętrznioną decyzję podmiotu pr. cyw. i z tym stanem faktycznym ustawa wiąże powstanie, zmianę lub wygaśnięcie stosunku prawnego. adwokat Łódź

Wyrok sądu


IV CSK 179/16 - Wyrok Sądu Najwyższego

1. Treść czynności prawnej i zamiar stron powinny być ustalone i tłumaczone według zasad określonych w art. 65 k.c. Jednak dokonywanie wykładni nie uzasadnia przypisania czynnościom prawnym treści, jakie nie wynikają ani z nich, ani z ustawy, ani z zasad współżycia społecznego, czy ustalonych zwyczajów (art. 56 k.c.). Natomiast dyrektywy interpretacyjne zawarte w art. 65 k.c. odnoszą się zarówno do wszystkich kategorii czynności prawnych (art. 65 § 1 k.c.) jak i wyłącznie do umów (art. 65 § 2 k.c.). 2. Uwzględniając treść art. 6 k.c. wierzyciela dochodzącego od dłużnika spełnienia świadczenia obciąża ciężar wykazania przysługującej mu wierzytelności tj. wykazania wszystkich faktów, z którymi właściwe przepisy prawa materialnego wiążą powstanie wierzytelności, o określonej treści i rozmiarze. Jednak zawarcie ugody wpływa na rozkład ciężaru dowodu między jej stronami. Pełniąc funkcje koncyliacyjne i stabilizacyjne ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, ale prowadzi do częściowego zmodyfikowania istniejącego stosunku, a jako umowa ustalająca i następcza nadaje już istniejącemu stosunkowi prawnemu cechy pewności i bezsporności. W konsekwencji, jeżeli wierzyciel wykaże zawarcie ugody, w której strony ustaliły wysokość wierzytelności mu przysługującej, wówczas ciężar dowodu, iż kwota wynikająca z ugody jest wierzycielowi nienależna spoczywa na dłużniku. Fakty prawnoniweczące, musi, bowiem udowodnić strona, która wywodzi z nich swoje twierdzenie, o nieistnieniu praw czy obowiązków.